Get Adobe Flash player

Καρκίνος των ωοθηκών

Τι είναι;

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ο έκτος πιο συχνός τύπος καρκίνου στις γυναίκες. Η μέση ηλικία εκδήλωσης του καρκίνου αυτού είναι γύρω στα 55 έτη. Ο καρκίνος των κυττάρων των ωοθηκών αποτελεί περίπου το 20% του συνόλου των καρκίνων που πλήττουν τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Περίπου 25.000 καινούρια περιστατικά κάθε χρόνο στις Η.Π.Α. Από αυτές, περισσότερες από 14.000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο, κάνοντας έτσι, αυτή τη μορφή καρκίνου πιο κοινή αιτία θανάτου σε σχέση με τις πιο συχνές (αλλά πιο εύκολα ανιχνεύσιμες) μορφές καρκίνου, που είναι, της μήτρας και του τραχήλου της μήτρας. Ο κύριος λόγος που αυτός ο τύπος καρκίνου δεν ανιχνεύεται είναι ότι τα συμπτώματα του καρκίνου των ωοθηκών είναι αρκετά μη ειδικά. Αυτάπεριλαμβάνουν:

  1. Γαστρική δυσφορία, πίεση, τυμπανισμός ή πρήξιμο.
  2. Συχνοουρία και / ή αλλαγή σε συνήθειες κένωσης
  3. Πόνος στην πύελο/δυσφορία και
  4. Απώλεια της όρεξης, δυσπεψία, αέρια ή ναυτία
  5. Επίμονοι εμετοί και ναυτία
  6. Πόνος κατά τη συνουσία
  7. Ασυνήθιστη απώλεια αίματος από τον κόλπο, μητρορραγία
  8. Ανεξήγητη διάρροια ή δυσκοιλιότητα
  9. Επίμονη κούραση και πόνοι στην πλάτη
  10. Κούραση, κατάπτωση, αναιμία, ανορεξία, καχεξία

Η παρουσία ενός ή περισσότερων από τα πιο πάνω συμπτώματα ή σημεία, δεν δείχνει αναγκαστικά την ύπαρξη καρκίνου των ωοθηκών. Όμως η παρουσία τέτοιων συμπτωμάτων για περισσότερο από 2 ή 3 εβδομάδες, πρέπει να οδηγούν τη γυναίκα στο γιατρό για να εξακριβωθεί η αιτία τους.

Οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να προσβληθεί από καρκίνο των ωοθηκών.

Όμως ορισμένοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο που έχει μια γυναίκα για να προσβληθεί από τη νόσο:

  1. Ηλικία: Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι συχνότερος σε γυναίκες άνω των 50 ετών
  2. Οικογενειακό ιστορικό: Γυναίκες με συγγενείς που ήδη παρουσίασαν καρκίνο ωοθηκών, καρκίνο μαστού ή του παχέος εντέρου
  3. Μεταλλάξεις γονιδίων: Παρουσία στη γυναίκα μεταλλάξεων στα γονίδια BRCA1 και  BRCA2 που σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού
  4. Ιστορικό καρκίνου: Γυναίκες που παρουσίασαν καρκίνο μαστού πριν από την ηλικία των 50 ετών
  5. Εγκυμοσύνη και αντισυλληπτικά: Γυναίκες που δεν έκαναν παιδιά και που δεν χρησιμοποίησαν αντισυλληπτικά χάπια
  6. Ορμονική θεραπεία υποκατάστασης: Γυναίκες που έπαιρναν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, πέραν των 10 ετών, μια τέτοια θεραπεία
  7. Στειρότητα: Γυναίκες με στειρότητα ή που έπαιρναν φάρμακα για την αντιμετώπιση της στειρότητας

 

Παράγοντες που συνδυάζονται με ελαττωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου ωοθηκών είναι:

* Η χρήση αντισυλληπτικών χαπιών για περίοδο τουλάχιστον 5 ετών (μειώνει τον κίνδυνο κατά 50%, σύμφωνα με την ΑCS).

* Η τεκνοποίηση (τουλάχιστον ενός παιδιού)

* Ο θηλασμός

* Η απολίνωση των σαλπίγγων.

Το κλειδί της επιτυχίας στην αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών βρίσκεται στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Το είδος της θεραπείας (χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία) εξαρτάται από το στάδιο στο οποίο έχει προχωρήσει ο καρκίνος.

Η αρχική θεραπεία του καρκίνου των ωοθηκών είναι χειρουργική. Η χειρουργική επέμβαση πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο γυναικολόγο στη γυναικολογική ογκολογία. Η έκτασή της εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Συνήθως γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των σαλπίγγων, των ωοθηκών, του επιπλόου (της μεμβράνης του περιτοναίου της κοιλιάς), καθώς και κάθε ύποπτης εστίας στην κοιλιά, όπως και των διογκωμένων λεμφαδένων.

«Εχει αποδειχτεί ότι όσο πιο ριζική είναι η αρχική χειρουργική επέμβαση και όσο λιγότερη νόσος παραμένει μετά την ολοκλήρωσή της, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιβίωση της ασθενούς».

«Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση, τη σταδιοποίηση και την ιστολογική τυποποίηση του όγκου, συνήθως χρειάζεται να χορηγούμε χημειοθεραπεία. Ο πλέον αποτελεσματικός συνδυασμός είναι η χορήγηση πακλιταξέλης με καρβοπλατίνη για χρονική περίοδο τεσσάρων έως έξι μηνών».

Το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, με κυριότερο το στάδιο της νόσου.

Η πενταετής επιβίωση σε αρχικό στάδιο είναι πάνω από 70% (φθάνει το 93%, κατά την ΑCS), ενώ σε προχωρημένο στάδιο είναι γύρω στο 30%.

«Συνήθως, επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου για περίοδο άνω των πέντε ετών σημαίνει και ίαση».

«Η πρόγνωση του καρκίνου των ωοθηκών φαίνεται να βελτιώνεται κατά την τελευταία δεκαετία, λόγω καλύτερης χειρουργικής αντιμετώπισης και πιο αποτελεσματικής χημειοθεραπείας».

Πρόσφατα δεδομένα στο φετινό Αμερικανικό Ογκολογικό Συνέδριο έδειξαν ότι ενδεχομένως η προσθήκη του μονοκλωνικού αντισώματος μπεβασισουμάβης στη χημειοθεραπεία να βελτιώνει περισσότερο την επιβίωση των ασθενών που διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί του ΝCΙ, οι ερευνητές δοκιμάζουν νέα φάρμακα και νέες θεραπείες για τον καρκίνο των ωοθηκών.

Μελετούν βιολογικές θεραπείες, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα, που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του καρκίνου και την εξάπλωσή του και μπορούν να δεσμεύουν τα καρκινικά κύτταρα.

Οι ομάδες υψηλού κινδύνου

Δυστυχώς, δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης του καρκίνου των ωοθηκών. «Στον ετήσιo γυναικολογικό τους έλεγχο, οι γυναίκες θα πρέπει να περιλαμβάνουν και το διακολπικό υπερηχογράφημα». «Η εξέταση αυτή σώζει ζωές».

Η συστηματική (ανά εξάμηνο) εξέταση με υπερηχογράφημα και εξέταση δείκτη Ca125 σε γυναίκες με κληρονομική επιβάρυνση θεωρείται χρήσιμη. Οι γυναίκες που έχουν πολύ υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών- ιδίως εάν οι συγγενείς τους παρουσίασαν τη νόσο σε νεαρή ηλικία μπορεί να σκεφθούν να κάνουν γενετικό τεστ για να διαπιστώσουν εάν φέρουν τις μεταλλάξεις των υπεύθυνων γονιδίων. Έχουν, επίσης, την επιλογή της λεγόμενης προφυλακτικής ωοθηκεκτομής.

Οι μελέτες δείχνουν- σύμφωνα με τους επιστήμονες της Κλινικής Μάγιο ότι η επέμβαση αυτή μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών κατά 95% (και μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού έως 50%, εάν οι ωοθήκες έχουν αφαιρεθεί πριν από την εμμηνόπαυση). Ο κίνδυνος δεν εξαλείφεται εντελώς, γιατί ο καρκίνος των ωοθηκών αναπτύσσεται συνήθως στο λεπτό τοίχωμα της κοιλιακής κοιλότητας που καλύπτει τις ωοθήκες και έτσι οι γυναίκες που έχουν αφαιρέσει τις ωοθήκες τους μπορεί ακόμα να εμφανίσουν έναν παρόμοιο τύπο καρκίνου (πρωτογενή καρκίνο περιτοναίου).

Οι γυναίκες που θα επιλέξουν την προφυλακτική ωοθηκεκτομή όμως, θα πρέπει να υποστούν τις δυσάρεστες συνέπειες μιας πρόωρης εμμηνόπαυσης.

Οι ωοθήκες τοποθετημένες εκατέρωθεν της μήτρας, στην περιοχή της κάτω κοιλίας, έχουν δύο βασικές λειτουργίες:

1. Την παραγωγή οιστρογόνων και προγεστερόνης, ορμονών  που είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου και τη ρύθμιση του αναπαραγωγικού κύκλου.

2. Την ανάπτυξη και απελευθέρωση ενός ωαρίου στους φαλοπιανούς σωλήνες, μία φορά το μήνα, κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας.

Οι όγκοι των ωοθηκών μπορεί να είναι είτε καλοήθεις, είτε κακοήθεις . Δεν είναι συνήθως δυνατό να τους ξεχωρίσουμε μέχρι ο όγκος να αφαιρεθεί ή να γίνει βιοψία ή να έχει απλωθεί και σε άλλα μέρη του σώματος. Τρεις τύποι όγκων παρατηρούνται:

 

  1. Επιθηλιακοί όγκοι – οι περισσότεροι (περίπου 85%) εμφανίζονται στα επιθηλιακά κύτταρα που καλύπτουν το εξωτερικό των ωοθηκών
  2. Καρκίνοι των κυττάρων των γονάδων -παρατηρούνται στα κύτταρα που παράγουν τα ωάρια και πιο συχνά εμφανίζονται σε νεότερες γυναίκες
  3. Όγκοι στιβάδας –προέρχονται από τους συνδετικούς ιστούς των ωοθηκών που παράγουν οιστρογόνα και προγεστερόνη.

 

Ενώ οι καλοήθεις όγκοι δεν είναι μεταστατικοί, οι κακοήθεις όγκοι των ωοθηκών θα διασπαρθούν εάν μείνουν αδιάγνωστοι και χωρίς θεραπεία. Αρχικά, μέσα και έξω από την ωοθήκη, μετά στη μήτρα, στην ουροδόχο κύστη, στο ορθόν και στο περιτόναιο της κάτω κοιλίας. Τελικά, τα καρκινικά κύτταρα θα φτάσουν στη λέμφο και θα εμφανιστούν μεταστάσεις σε άλλα σημεία του σώματος.

Ο κύριος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση του καρκίνου των ωοθηκών είναι η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού. Στις περισσότερες από αυτές τις οικογένειες παρατηρούνται μεταλλάξεις στα γονίδια  BRCA 1 και BRCA 2, οι οποίες συσχετίζονται με κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου των ωοθηκών κατά τη διάρκεια της ζωής της γυναίκας σε ένα ποσοστό 50-60%. Η διάδοση του καρκίνου των ωοθηκών σε νεαρές γυναίκες είναι χαμηλή, αλλά αυξάνεται με την ηλικία, με τα υψηλότερα ποσοστά να παρατηρούνται κατά την όγδοη δεκαετία της ζωής. Ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών είναι κατά ελάχιστα αυξημένος στις γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει, παίρνουν ορμόνες, είναι παχύσαρκες από την εποχή ακόμα της ενηλικίωσής τους και ίσως επίσης, σε εκείνες που υποβάλλονται σε θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης. Ελαφρά μειωμένος κίνδυνος εμφάνισης της νόσου μπορεί να σχετίζεται με περίδεση των σαλπίγγων, με τη λήψη από στόματος αντισυλληπτικών, με την τεκνοποίηση και το θηλασμό. Δημογραφικοί παράγοντες μπορεί επίσης να παίζουν κάποιο ρόλο. Συγκεκριμένα, 14,9 περιστατικά εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών σημειώθηκαν ανά 100.000 σουηδέζες, ενώ μόνο 2,7 ασθενείς παρατηρήθηκαν ανά 100.000 γιαπωνέζες. Έχει ενδιαφέρον ότι γιαπωνέζες γυναίκες, που μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχαν παρόμοια ποσοστά εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών με εκείνα των αμερικανίδων (13,3 περιστατικά ανά 100.000), γεγονός που υποδεικνύει μία περιβαλλοντολογική ή διατροφολογική συσχέτιση.

Είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε τον καρκίνο των ωοθηκών εγκαίρως. Μόνο περίπου 25% των καρκίνων βρίσκονται σε θεραπεύσιμο στάδιο, δηλαδή πριν να κάνουν μετάσταση πέρα από την ωοθήκη. Επειδή, αφενός τα συμπτώματα του καρκίνου των ωοθηκών είναι δυσδιάκριτα και όχι ειδικά και αφετέρου, υπάρχουν πολλές μη καρκινικές καταστάσεις, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα, είναι σημαντικό να γίνονται τακτικοί προληπτικοί έλεγχοι και να ενημερώνεται ο θεράπων ιατρός, σε περίπτωση που υπάρχουν κάποια από τα αναφερόμενα συμπτώματα.

 

ΨΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ

ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ

Βρήκατε τον ιστοτοπό...
 

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Banner
web counter
Επισκεψιμότητα
Banner
Banner
Banner